Vooraf had ik mij zeker niet voorgenomen om iets over mijn zwangerschap te schrijven, maar nu het zover is, lijkt het mij wel een meerwaarde. Misschien vinden enkelen onder mijn lezers herkenning in mijn schrijfsels of kunnen ze mee bezinnen over hun (voorbije) zwangerschap. Een kindje krijgen is immers niet niks, dus mijmer ik even mijn hartje los.


Het is ook mogelijk dat je niet ziek wordt van een zwangerschap
Voor ik zwanger werd, had ik allerlei doemscenario's in het hoofd: ik had mij erbij neergelegd om 9 maanden spuugziek te zijn en zwaar af te zien. Nu ik aan de helft ben van de zwangerschap en nog geen last gehad heb van kwaaltjes weet ik dat het niet altijd nodig is om je vooraf zorgen te maken, want elke zwangerschap is anders. Het moeilijkste aan een eerste kindje (voor mijzelf) is het zorgen maken of alles goed gaat. Je weet niet wat er gebeurt, wat er zal komen, hoe het kindje zich stelt in je buik... Gelukkig staat mijn gynaecoloog klaar voor alle vragen en krijg ik ongeveer om de maand een echo te zien van de baby. De volgende echo is ook de 20-weken-echo waar alles extra wordt gecontroleerd, gevolgd door de suikertest (test op zwangerschaps--diabetes).

Goede raad van tante, nonkel, vriendinnen...
Al meteen werd ik overstelpt met goede raad over het zwanger zijn en hoe je het best een kind kan opvoeden. Als leerkracht heb ik al aardig een rugzakje mee over hoe een kind ontwikkelt en hoe daarmee om te gaan, maar toch vertel ik mijzelf wat ik aan alle ouders vertel: "Geen enkel kind wordt geboren met een kant en klare handleiding." Elke zwangerschap is anders en ook elke opvoeding is anders, dus goede raad werkt niet altijd. Ik probeerde de goede raad te filteren en vooral vriendelijk te blijven als mensen het even beter weten. Dat ik het absoluut niet beter weet en enorm zal moeten zoeken als ons kleintje geboren is, dat weet ik wel,

Hé, 't is ok om nog niet alles op een rij te hebben
De naam die we al lang voor ogen hadden, lijkt plots niet zo leuk meer. Dat terwijl bevriende koppels al meteen wisten (zelfs al van toen ze pas samen waren) welke naam ze hun toekomstige ongeboren kind gingen geven; althans dat zeggen ze toch. Geef ik borstvoeding of niet (en voor hoelang). Mensen verwachten dat je al die dingen al weet, terwijl ik ook hier eerder iets heb van: "Ik zie wel".


Allemaal babyspullen (+ tweedehands kopen)
Na ongeveer 4 maanden was ik mentaal klaar genoeg om een babywinkel binnen te stappen. Na ongeveer 10 minuten had ik het gezien en werd ik overstelpt met doekjes, anti-kots apparaten en oorstokjes die je moet in huis hebben, dus rende ik letterlijk de winkel weer uit. Nu we iets verder zijn in de zwangerschap probeer ik hier ook te relativeren. Zo besliste ik om de grootste stukken (en zelfs nog iets meer) tweedehands te kopen. Intussen hebben we een tweedehands slaapkamertje, 3-in-1 buggy, babyschommel... Er is zeker wat kapitaal nodig als er een kindje op komst is, maar de kosten kunnen echt gespaard worden door iets een tweede leven te geven. Vaak zijn de spulletjes die te koop worden aangeboden in heel goede staat en soms nog ongebruikt. Ik voel mij er alvast een stuk beter bij tweedehands dan in babywinkels waar je bijna verdrinkt in alle (onnodige) spullen.

Een meisje of een jongen?
Voor sommigen is het een big no-no als het om het vertellen van het geslacht aankomt, terwijl anderen graag een gender reveal doen. Zelf kozen we er voor om het geslacht te verklappen aan de dichtste familie op een gezellige manier. Geen gender reveal taart, geen ballonnen die ploffen... gewoon allemaal samen op een onverwacht momentje. Als jullie benieuwd zijn naar het geslacht dan mag je verder doorklikken naar onze onverwachte gender reveal. Het vertellen bespaart mij alleszins een heleboel gestuntel met in mannelijke of vrouwelijke vorm spreken, want ik versprak mij om de vijf minuten.

De volgende stap(pen)
De eerste echo (of eerder het wachten daarop) was echt verschrikkelijk. Ook hier weer doemscenario's in mijn hoofd waarbij ik klaar was voor het slechtste nieuws. Voor de 20-weken echo ben ik even nerveus als bij de eerste. Eerdere echo's zagen er goed uit, maar bij deze cruciale echo worden de organen, het ruggetje, lippen... gecontroleerd op afwijkingen. Laten we duimen dat alles goed blijft gaan (en dat ik niet al te nerveus rondloop). Dat ik weer wat moeite zal hebben om verder het kamertje in te richten, kleertjes te kopen, enz... is een feit; afwachtend op het nieuws van de echo.

Hoe verliep jullie eerste helft?