Wat kijk ik terug op een gekke, maar levensveranderende periode. Midden mei werden we namelijk ouders van onze mini-me Anne-Marie. Daarvoor was het puffen geblazen door mijn zware buik en de nog steeds strenge maatregelen door het Corona virus.
.
.
Mijn beide ouders zijn jarig midden april, maar gezien er geen bezoek mocht zijn, plaatste ik een kleine surprise in de brievenbus.
De tuin werd omgetoverd in Costa del peloeze waar heel wat gezellige barbecues doorgingen. Met non-alcoholische drankjes voor mama-in-spe natuurlijk.
Gezien de zwangerschap op haar einde loopt, kan ik nog wel een beetje rondstappen, maar blijven lange gezellige wandelingen uit. Wat huishouden, knutselen en voorbereidingen maken voor de klas (schooljuf vibes komen weer opborrelen) hielden mij de laatste weken bezig.
De laatste loodjes wegen het zwaarst...
Gezien nichtje Otje bijna jarig was, zorgden we vroeg genoeg voor haar cadeau. We moesten maar eens afwezig zijn zodat ze haar pakje niet op tijd had. Ook startte ik enkele creatieve projecten op zoals boetseren, tekenen, schilderen enzovoort op 15 mei. 's Avonds -net nadat vriendlief thuiskwam van het werk- brak mijn water en besloot onze kleine dat het hoog tijd was om hallo te komen zeggen.
Het werd een lange nacht, maar de dag nadien vlak na etenstijd -papa had een vlek op zijn kledij door zijn vispannetje naar binnen te schrokken- besloot je dat het tijd was. Een vlotte bevalling die ik als mama zeer helder heb meegemaakt, dus 3x hoera voor epidurale verdoving. Ik zou het niet anders gewild hebben. Na de nodige verzorging werden we in alle rust naar onze kamer gebracht en mocht ik eindelijk een boterham met preparé naar binnen spelen. Intussen ligt ze naast mij te slapen en bekom ik van het nieuwtje dat ik bevallen ben van een brunette.
We mochten dan wel geen bezoek ontvangen, toch wilden we de kamer iets gezelliger maken door vlagjes en versiering op te hangen. De drie dagen dat we er waren, waren intens: voeden, borstvoeding op gang trekken, honderden dokters die binnen kwamen (zo voelde het toch) en mega veel nieuwe informatie. De baby wist heel goed wat ze moest doen, het was mama & papa die nog alles moesten leren.
Eindelijk thuis in onze vertrouwde omgeving. Ik probeerde ook voor de eerste keer een roze meisje-meisje jurk aan te trekken, maar heel veel succes had dat niet. Wat heeft ze geweend... zal ik mij erbij moeten neerleggen dat het een knechtenbrok wordt?
En ook de doopsuikers kregen een vaste plaats in de woonkamer. Dat mama graag bloemetjes ziet? Jazeker!
Welkom lieve Anne-Marie