Oorspronkelijk was het idee om dit in videovorm te beantwoorden. Een goede kop koffie erbij en in alle eerlijkheid de 'gal uitspuwen' over hoe het nu werkelijk is om blogger te zijn tegen de camera. Toen alles klaarstond kreeg ik een krop in de keel. Jaren terug maakte ik heel graag filmpjes, maar het ouder worden heeft mij geleerd dat mijn hart vooral bij het schrijven ligt. De woorden vloeien rapper uit de vingers dan uit de mond, dus stapte ik naar de computer en begon met een goed hart aan dit artikel.
Let's spill some tea...
Stel je blog voor binnen de 30 seconden
Eentje om mee te beginnen voor wie net op deze blog terecht komt en nog geen weet heeft over wie ik ben of wat ik doe. Ik ben Laurence, ben kleuterjuf en vind het heel leuk om te delen met anderen wat mij bezighoudt. Zo hou ik van make-up, DIY'en en het uitproberen van producten, dus dat is wat ik doe op de blog.
Waarom ben je beginnen bloggen?
Eigenlijk heb ik altijd al een medium gehad om mijn ei kwijt te kunnen. Ik ben nog onderdeel van de prehistorie waar een computer in huis een nieuw dingetje was. Zo was ik eerst te vinden op amateuristische kunstwebsites, denk aan Deviantart, vond ik fora voor meisjes van mijn leeftijd en kwam ik zo in de 'wereld van het delen' terecht. Voor deze blog had ik een Youtube kanaal genaamd xLausa. Op dat kanaal deelde ik video's waarin ik stap voor stap knutselprojecten uitlegde en achteraf gezien was het misschien fout om ermee te stoppen. Het groeide snel en heel wat fora toonden interesse om mijn werk te delen. Omdat het Youtube kanaal zo groeide kwamen steeds meer mensen in mijn naaste omgeving te weten dat ik dat deed. Ik schaamde mij en zette alles offline. - #tienerdrama. Niet lang daarna kwamen blogs opborrelen en probeerde ik mij daar aan te wagen. Een nieuw medium waarop niemand mij kende met de naam 'Dressesanddaisies'.
Hoe kwam je in aanraking met PR?
Hiervoor moet ik heel ver terug denken. De perswereld lag sowieso ver van mijn bed, dus was er geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om merken te contacteren. Om artikels te schrijven gebruikte ik producten die ik thuis al had of stapte ik naar de winkel. Heel wat tijd daarna begon ik mailtjes te krijgen van bedrijven met de vraag voor een review en geleidelijk aan kon ik opbouwen.
Van welke samenwerking heb je spijt?
De samenwerkingen die totaal niet bij mij passen. Zo ben ik vaak naar events geweest waarvan ik achteraf niet zo goed snapte wat ik er precies deed. Merken die ik uit mijzelf nooit zou kopen, niet omdat ik er niet achter sta, maar omdat ze mij niets zeggen. Kwam ik in contact met mensen die mij in een hoekje duwden waar ik totaal niet in paste. De laatste jaren probeer ik specifieke persbureau's en merken aan te spreken waar ik mij goed bij voel. Ook events die mij niet echt liggen, veel bureau's vergeten dat ik twee uur moet rijden voor ik eenmaal ter plaatse ben (files + benzine), wijs ik vriendelijk af. Op die manier word ik voor bepaalde dingen niet meer uitgenodigd, maar dat is dan ook zo. Wederzijds respect bij een samenwerking, menselijkheid en begrip vind ik heel belangrijk. Ook al doet het soms een beetje pijn als je een event ziet voorbijkomen waar je niet meer voor uitgenodigd wordt.
Wat is de grootste blogger blunder?
Mailtjes beantwoorden doe ik na mijn werk en ook het inplannen van events doe ik tussen de 'soep en de patatten'. Ik werd uitgenodigd voor een bepaalde event, reed na het werk naar Antwerpen -2u rijden met file, joepie!-, vond een parkeerplaatsje en kwam uiteindelijk voor een gesloten deur terecht. Toen ik de organisator van het event opbelde kreeg ik een boos berichtje en veel onbegrip terug. Ik citeer: Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. Achteraf bleek dat ik het adres verkeerd had opgeschreven en het op een totaal andere plaats doorging. Sindsdien krijg ik geen berichten meer van het bureau of uitnodigingen voor events. Te begrijpen, natuurlijk, maar een vergissing is menselijk. Ik ben toen maar terug naar huis gereden.
Hoe ervaar jij de bloggerwereld?
Misschien klink ik wat dikkenekkerig, maar ik mag volgens mij wel zeggen dat mijn site uitgegroeid is naar een degelijk platform dat er mag zijn. Momenteel zie ik een grote kloof tussen bepaalde bloggers. Bloggers die op televisie gekomen zijn, worden met open handen onthaald, krijgen de meeste aanvragen binnen, worden betaald en worden zelfs met de voornaam aangesproken op events. De andere bloggers staan er maar wat bij en worden vooral genegeerd door die bloggers. Zelf sta ik er wat apart bij en probeer ik mij niet teveel aan te trekken van dat alles. Vooral de nepheid en het 'erbij willen horen' ben ik doorheen de jaren volledig kwijt geraakt en als ik er echt begin over na te denken maakt het mij vooral droevig. Ook hoor ik nog bij de 'oldies bloggers' die totaal onbekend is voor de garde nieuwelingen, dus het is altijd geluk hebben over wie er aanwezig zal zijn en wie ik uiteindelijk nog ken.
Hoeveel aanvragen krijg je per dag binnen?
Soms drie per dag en soms géén. Het verschilt per periode en vaak is het (letterlijk) afwachten tot er iets leuks uit de bus komt. Ik heb ook al bepaalde bedrijven zelf aangesproken om iets leuks te doen, maar die kan ik op tien vingers tellen.
Verdien je veel geld met bloggen?
Ik ben in alle eerlijkheid bang om een bedrag te vragen. Ik ben dus één van die bloggers die zwaar onderbetaald is of genoegen heeft met het krijgen van een product. Rijk ben ik er niet van geworden en ik ben er mij van bewust dat ik niet goed bezig ben rond dit puntje. Als je een bedrag voorlegt aan een bedrijf krijg ik vaak bericht terug dat het (extreem kleine bedrag dat ik vraag) niet binnen hun budget past. Jammer dan.
Ken je/werk je samen met andere bloggers?
Altijd heb ik wel een drang om talenten te bundelen en er iets moois mee te doen, maar doorheen de jaren ben ik het vuur erin kwijt geraakt. Vaak was ik degene die alles mocht uitwerken, editen... omdat anderen de tijd ervoor niet hadden of niet teveel moeite willen doen. Iedereen leeft zowat op zijn/haar eigen eiland en het is moeilijk om ze eraf te halen. Zo organiseerde ik de #BBBcollab waarin we bij elk filmpje worstelden wie uiteindelijk ging meedoen, editen... Ik stond zelfs op een gegeven moment op het punt om mijn blog vaarwel te zeggen en eentje op te starten met een andere blogger. Hoe meer content, hoe meer bereik... maar op het laatste moment haakte die blogger af. Ook werk van vriendinnen deelde ik tot ik het bericht : "Ik heb geen goesting meer, het is teveel werk." kreeg. Het moet van beide kanten komen. Ook nu nog organiseer ik kleine samenwerkingen, maar vaak weet ik niet wie ervoor openstaat of wie ik nog kan contacteren. Intussen zijn er nieuwe interessante blogs bijgekomen, oudere verdwenen... In de zeven jaar dat ik blog werd ik een drietal keer gecontacteerd van een andere blogger voor een samenwerking, dus be my guest om de volgende te zijn. Ik sta er alvast voor open.
Op welke manier is je blog veranderd doorheen de jaren?
In het begin deelde ik alles wat op mijn pad kwam, ook al had ik er geen liefde voor. Het krijgen van nieuwtjes in de mailbox is een enorme 'eer', dus zag ik het als een verplichting om deze op te lijsten en zo snel mogelijk de wereld in te sturen. Een bedrijf zou maar zien dat je het niet deelt en je van de perslijst halen - De horror! Intussen weet ik beter en deel ik enkel wat ik zelf interessant vind. Ook is de inhoud van de site veranderd. Ik ben meer de DIY-toer op gegaan, laat mijn karakter spreken.
Welke grote tip kan je meedelen?
Zorg ervoor dat jij je goed voelt bij je blog, samenwerking, content... Laat je zeker niet misbruiken door anderen en wees vooral jezelf. Dat zijn drie tips in één merk ik nu op.
Mocht je deze tag willen overnemen, mag dat zeker en vast. Doe dit vooral op je eigen manier: video, blog, fotovorm... maak er iets origineel van. Ook Youtubers kunnen hiermee aan de slag door het woord 'bloggen' te vervangen door 'vloggen'. En wees vooral eerlijk...