Ik schreef al eerder onze bevindingen over de potjestraining, dus kon het vertrek van het tutje niet ontbreken. Iets waar ik vooraf minder ervaring mee had, dus probeerden we maar iets... Dit is wat we leerden:
Het wordt aangeraden om de fopspeen weg te doen als je kindje drie wordt, want als je het langer laat, dan kunnen er gebitsproblemen ontstaan. Een fopspeen was voor ons zowel een vloek als een zegen: zaligheid als er plots moeheid, lastigheid de kop opsteekt en je wat kan troosten, een vloek als er een driftbui rond ontstaat wanneer je het 'kwijt' of 'vergeten' bent.
Elk kind is anders
Net zoals bij de potjestraining is elk kind anders en zal elk kind er op een andere manier afscheid van nemen. Het zal dus min of meer afhangen waar de interesses van je kind liggen. Soms kan het iets vroeger, soms iets later, maar ik raad toch aan om hier ook tijdig op in te spelen. Zo vertelden we al een tijdje aan onze dochter dat als ze drie jaar zou worden, ze het tutje zou moeten afgeven. Dat werkt bij Sinterklaas ook zo, waar kinderen van de ene op de andere dag afscheid moeten nemen. Ik merkte al snel dat deze abrupte manier niet zou werken voor onze dochter en ik voelde mij er zelf ook niet zo goed bij om haar fijne verjaardag in een negatief daglicht te stellen. Toen ze op een avond naar Bing keek (grote favoriet op Ketnet Junior), kwam een 'Dag-dag'-doos ter sprake waar ze alles waar ze afscheid van moeten nemen erin stoppen (een kapotte ballon, oude tekeningen, enzovoort). Toen ik haar voorstelde om haar fopspeen in een mooie dag-dag doos te steken, was ze meteen akkoord. De avond zelf maakten we de doos, staken we het tutje erin en sliep ze er al niet meer mee. Echt gek...
Terugkijken
Af en toe vraagt onze dochter nog eens om in de dag-dag doos te kijken, neemt ze haar tutje even vast, steekt ze het eens in haar mond en legt ze het daarna terug. De doos staat wel hoog genoeg zodat ze er niet zelf bij kan, dus moet ze ernaar vragen als ze de inhoud wil bekijken (kwestie dat we geen terugslag veroorzaken).
Belonen
Elke avond als de kleine zonder tutje slaapt, mag ze een beloning. Voor haar is een beloning een dessertje eten, wat echt vanalles kan zijn: yoghurtje, stukje fruit, klein koekje, beetje fruitsap... We zeggen er ook telkens bij dat ze heel flink is en daarom echt een dessertje verdient. Andere kinderen kiezen liever voor een verhaaltje, eens een spelletje spelen...
Hoe namen jullie afscheid van het tutje?