De tijd vliegt momenteel zo hard... De dagen bestaan uit eten geven, luiers, blitsbezoekjes, voorbereiden voor het nieuwe schooljaar en meer van die dingen, maar intussen proberen we ook te genieten. Ons kleine meisje verandert elke dag, dus het cliché van de volksmond klopt echt: "Door de kinderen (hun groei) zie je pas echt hoe snel alles vooruit gaat." 

.
.
.
Naast de geboortesuiker, kaartjes en traktaten voor de collega's maakte ik ook nog iets voor de kinderen uit mijn klas. Door de zwangerschap was het nodig om zeer abrupt te stoppen met werken waardoor ik nooit echt afscheid van hen kon nemen. Dat neemt niet weg dat ik ze enorm miste (mijn werk is deels het lossen van het grootste creatieve ei naast deze site), dus wilde ik heel graag nog iets voor hen doen. Popcorn gaat er altijd wel in, niet? En deze traktatie kon ik probleemloos volgens hygiënische maatregelen maken en afgeven. 

En dan ging ik eens langs bij mijn klasje. Ik nam Anne-Marie niet mee, maar wel haar album waar haar verhaal in beschreven staat. Ik kreeg heel wat grappige vragen waaronder: "Is er geen lichtje in de buik?" bij het tonen van de donkere echo foto. Zalig! 

Ons oogappeltje in dromenland. Kijk die mini handjes.

Gezien mijn partner halve dagen werkt en combineert met vaderschapsverlof, profiteert hij ervan om klusjes in huis te doen. Goed bezig, schat! 

Het eerste vaderdagcadeau van Anne-Marie voor haar papa. En het heeft gesmaakt. Dankjewel Knus! 

We kregen heel wat lieve kaartjes binnen met leuke tekstjes. Heel tof! Ook Nora (hond) was er enorm blij mee. 

Knuffelen met ons kleine meisje dat intussen al een maand oud is. 

Een latere (maar toch heel lieve) moederdag gekregen. En het heeft gesmaakt - wel moeilijk om de laatste kilo's kwijt te raken op deze manier. 

Voor de eerste keer gingen we als mama en papa alleen op stap. We kozen voor een avondje met sushi en een drankje. Het werd absoluut niet laat, maar we hebben er wel enorm van genoten. En je kan al raden waarover het gesprek steeds ging:... Anne-Marie. 

Gezellig genieten van de zomervakantie en van ons gezinnetje. We gingen vooral wandelen rond de kerk (bleven dicht bij huis), maar ons dochtertje vindt dat helemaal niet erg; zolang ze beweegt in de kinderwagen kan ze de slaap makkelijk vinden. Hetzelfde geldt voor het vervoeren in de auto, want een slaapje overdag in haar park of in bedje slaat ze liever over. Er is immers zoveel dat ze wil leren, bekijken, betasten... een heel alert wezentje. 

Intussen is Anne-Marie bijna drie maanden oud. We gingen gezellig iets drinken bij Cocotine in Gent, wat heel aangenaam was door het weinig volk (en door de hittegolf die momenteel heerst). Een koud koffietje in de zomer kan ook eens deugd doen.

De zomervakantie loopt stilletjes aan op haar einde, dus profiteren we van elk klein momentje. Gezien het overdag erg warm is, gingen we vooral 's morgens op pad om tegen de middag terug thuis te zijn. 


En toen werd het voor deze juf ook weer tijd om terug te keren naar het schoolleven. Enerzijds heb ik enorme kriebels om te beginnen na een jaar zwangerschapsverlof en anderzijds ben ik een stukje bang door het Corona virus dat nog heerst. Dat het schooljaar anders begint dan de voorgaande jaren is alvast de enige zekerheid die we nu hebben. Alles staat klaar om er terug aan te beginnen... Spannend.

Hoe was jullie afgelopen periode?